Çocuğu Rahatlatma Sanatı

Çocuğu Rahatlatma Sanatı

Anneniz bunu yapardı.Onun annesi de bunu yapardı.Rahatlatılma ihtiyacı içindeki çocuklar varoldukça "öpüp iyileştiren" anneler de var olmuştur.
Çocukları rahatlatmak,ebeveynlik görevinin en az beslemek kadar önemli bir parçasını oluşturmaktadır.Serpilmek için bir çocuğun her ikisinden de yeterli miktarda almaya ihtiyacı vardır.
Rahatlatmanın birçoğu,içgüdüsel olarak gelir-kısa bir kucaklama,dudakların bir dokunuşu,ya da dökülen bir damla yaşın silinmesi gibi-ve çoğu zaman bu ,tökezlemiş küçük bir çocuğun ayakları üzerine kalkıp yoluna devam edebilmesi için yeterli olmaktadır.Ancak kimi zaman sadece o öpücük işleri yoluna koymak yeterli olmaz-bazen özellikle de çocuğunuz büyüyüp daha karmaşık hale geldiğinde onu rahatlatmak için biraz daha fazla zaman,uğraş ve düşünce sarf etmeniz gerekecektir.

• Gücünüzün farkına varın

• Fırtınadaki dingin ada olun...

• ....ancak hiç fırtına yokmuş gibi davranmayın.

• Koşulsuz olarak rahatlatın

• Dinleyecek bir kulak...ve ağlayacak bir omuz sunun.

• Dinleyin,ancak ders vermeyin.

• Suçlamayın.

• Her şeyi daha iyi yapmaya çalışmayın.

Yalnız Değilsiniz

Küçük çocuğu sıkışık bir kaldırımda kendini yere atıp bağırarak tekmeler savuran tek anne baba sizsinizdir.Soğuk bir ocak gününde çocuğu ayakkabı ve palto giymeyi reddeden tek anne baba da sizsiniz.Veya en azından insan böyle hisseder.Ancak gerçek şudur ki küçük çocuklar,dünyanın neresinde olursa olsun en azından bazı zamanlarda güçlük yaratır.

Kendi canavarınızdan biraz öteye bakarsınız,sizin çocuğunuzun haylazlıklar konusunda yalnız olmadığını göreceksiniz.Bir ve iki yaşındaki çocukların anne babalarının hepsi,payına düşene katlanır.İstenmeyen bir davranış sizin çocuğunuzda olduğu zaman sizi fazla üzmesi,başkasının çocuğunda olduğu zaman ise,sizce göz ardı edilebilir olması mümkündür.

Yalnız olmadığınızı anlamak çocuğunuzla olan hayatınızı bir melteme çevirmez ancak fırtınaları hafifletmenize yardımcı olur.Başka kişilerin çocuklarının da mantıksız anlarının olduğunu kendinize hatırlatmak,kendi çocuğunuzun böyle dönemlerinde bakış açınızı ve sükunetinizi korumak için en iyi yoldur.Kendinizi cezalandırmış ve suçlu hissetmekten,"neden ben?" veya " nerede yanlış yaptım? " diye sormaktan alıkoyar.